43 εκατομμύρια άτομα πάσχουν σήμερα από αρθρίτιδα. Επειδή αυτή η κατάσταση γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη με την πρόοδο της ηλικίας, γίνονται εκτιμήσεις ότι μέχρι το 2030 πάνω από 41 εκατομμύρια άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω θα έχουν αρθρίτιδα ή συμπτώματα χρόνιας αρθρίτιδας.
Η κύρια χειρουργική θεραπεία για τους ασθενείς είναι η αντικατάσταση της φυσικής άρθρωσης του γόνατος με μια τεχνική πρόθεση (ολική αρθροπλαστική γόνατος). Οι ποικιλίες των προθέσεων που χρησιμοποιούνται καθώς και οι χειρουργικές τεχνικές είναι πολλές και διαφορετικές αλλά θεωρούνται όλες υποκατηγορίες της ολικής αρθροπλαστικής. Μετά από έρευνα που διεξήχθη σε 21 χώρες της Ευρώπης παρατηρήθηκε ότι ανά 100.000 πληθυσμό, κατά μέσο όρο 109 άτομα σε κάθε χώρα υποβλήθηκαν σε ολική αρθροπλαστική γόνατος. Λόγω της αυξανόμενης αρθρίτιδας στον πληθυσμό, χρόνο με τον χρόνο οι αρθροπλαστικές αυξάνονται.
Η επανάκτηση της κινητικότητας και η εξασφάλιση της λειτουργικής ικανότητας του ασθενή καθορίζεται από την τεχνική της επέμβασης, τον τύπο των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν και τη γενική κατάσταση του ασθενή.
Η φυσιοθεραπεία αρχίζει αμέσως μετά το χειρουργείο με μέτρα και ασκήσεις για την πρόληψη των πνευμονικών επιπλοκών και της θρομβοφλεβίτιδας. Από την πρώτη μετεγχειρητική μέρα γίνεται εκμάθηση ενεργητικών ασκήσεων της ποδοκνημικής και ισομετρικών συσπάσεων τετρακεφάλου σε συνδυασμό με την πιεστική ελαστική επίδεση και την κρυοθεραπεία που βοηθά στην παροχέτευση του μετεγχειρητικού αιμάρθρου και στην βελτίωση της κυκλοφορίας του κάτω άκρου.
Τη δεύτερη με τρίτη μετεγχειρητική μέρα ξεκινά και η κινητοποίηση της άρθρωσης του γόνατος. Η κινητοποίηση μπορεί να γίνεται με την τοποθέτηση της άρθρωσης σε διαφορετικές θέσεις κάμψης και έκτασης με τη βοήθεια μαξιλαριών ή ναρθήκων ή με τη χρήση της κινητικής μηχανής (CPM). Επίσης ο φυσιοθεραπευτής μπορεί να κάνει παθητικές κινήσεις στο γόνατο και να υποδείξει υποβοηθούμενες ασκήσεις κινητοποίησης στον ασθενή με τη βοήθεια του μη εγχειρισμένου άκρου.
Την 3η -5η μετεγχειρητική μέρα γίνεται η έγερση και η βάδιση του ασθενή με τη χρήση βοηθητικών μέσων. Τα βοηθητικά μέσα για την βάδιση όπως αμαξίδια βάδισης, περπατούρα, βακτηρίες μασχάλης ή αγκώνα επιλέγονται ανάλογα με την δυνατότητα του ασθενή και το στάδιο που βρίσκεται.Τονίζεται ιδιαίτερα ότι δεν είναι απαραίτητη μια κάμψη 90 μοιρών του γόνατος για να επιτραπεί η βάδιση, αφού αρκούν και οι 40 μοίρες κάμψης για βάδιση σε ομαλό έδαφος.
Ο ασθενής βρίσκεται καθισμένος στο κρεβάτι με τα ισχία και τα γόνατα σε κάμψη 90 μοιρών, το άκρο πόδι σε ραχιαία κάμψη με τη φτέρνα στο πάτωμα. Ο ασθενής για να σηκωθεί βεβαιώνεται πρώτα ότι τα πέλματα του είναι τοποθετημένα στο έδαφος σταθερά και σε μικρή απόσταση. Σκύβει μπροστά μεταφέροντας το βάρος στα πόδια και συγχρόνως πιέζει προς τα κάτω με τα χέρια του την περπατούρα. Η φτέρνα πρέπει να μείνει στο πάτωμα. Το μη χειρουργημένο άκρο παίρνει μεγαλύτερο μέρος του βάρους του σώματος από ότι το χειρουργημένο.Η βάδιση με περπατούρα γίνεται με την ακόλουθη σειρά: περπατούρα, χειρουργημένο σκέλος και μετά ακολουθεί το υγιές άκρο. Σε περίπτωση που υπάρχουν 2 βακτηρίες αντί για περπατούρα, τότε ο ασθενής εκτελεί την βάδιση ως εξής: Οι βακτηρίες και το πάσχον σκέλος κινούνται ταυτόχρονα μπροστά ενώ το βάρος μεταβιβάζεται στο υγιές άκρο. Ακολούθως το υγιές πόδι μεταφέρεται ελάχιστα μπροστά από τις βακτηρίες ενώ το βάρος του σώματος μεταφέρεται στις βακτηρίες.
Τις επόμενες μέρες, οι υποβοηθούμενες ασκήσεις αντικαθιστούνται από ενεργητικές ασκήσεις στην άρθρωση του γόνατος. Παράλληλα θα συνεχίζονται οι ενεργητικές ασκήσεις και οι ασκήσεις αντίστασης στις παραπλήσιες αρθρώσεις (ισχίο, ποδοκνημική) για την καλύτερη ενδυνάμωση ολόκληρου του κάτω άκρου.
Το κριτήριο για την έξοδο του ασθενή από το νοσοκομείο αποτελούν οι 75 ° κάμψης. Μετά το εξιτήριο ο ασθενής μεταφέρεται, στο σπίτι του συνεχίζοντας κατ 'οίκον φυσιοθεραπεία ή επισκέπτεται κάποιο φυσιοθεραπευτήριο μέχρι να επιτευχθεί ο απαιτούμενος βαθμός κάμψης και πλήρης έκτασης του γόνατος.
πηγή κειμένου: Κυριάκος Αργυρού φυσικοθεραπευτής Αρεταίειου Νοσοκομείου Αθηνών άρθρο του στο https://www.aretaeio.com/el/
Η κύρια χειρουργική θεραπεία για τους ασθενείς είναι η αντικατάσταση της φυσικής άρθρωσης του γόνατος με μια τεχνική πρόθεση (ολική αρθροπλαστική γόνατος). Οι ποικιλίες των προθέσεων που χρησιμοποιούνται καθώς και οι χειρουργικές τεχνικές είναι πολλές και διαφορετικές αλλά θεωρούνται όλες υποκατηγορίες της ολικής αρθροπλαστικής. Μετά από έρευνα που διεξήχθη σε 21 χώρες της Ευρώπης παρατηρήθηκε ότι ανά 100.000 πληθυσμό, κατά μέσο όρο 109 άτομα σε κάθε χώρα υποβλήθηκαν σε ολική αρθροπλαστική γόνατος. Λόγω της αυξανόμενης αρθρίτιδας στον πληθυσμό, χρόνο με τον χρόνο οι αρθροπλαστικές αυξάνονται.
Η επανάκτηση της κινητικότητας και η εξασφάλιση της λειτουργικής ικανότητας του ασθενή καθορίζεται από την τεχνική της επέμβασης, τον τύπο των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν και τη γενική κατάσταση του ασθενή.
Η φυσιοθεραπεία αρχίζει αμέσως μετά το χειρουργείο με μέτρα και ασκήσεις για την πρόληψη των πνευμονικών επιπλοκών και της θρομβοφλεβίτιδας. Από την πρώτη μετεγχειρητική μέρα γίνεται εκμάθηση ενεργητικών ασκήσεων της ποδοκνημικής και ισομετρικών συσπάσεων τετρακεφάλου σε συνδυασμό με την πιεστική ελαστική επίδεση και την κρυοθεραπεία που βοηθά στην παροχέτευση του μετεγχειρητικού αιμάρθρου και στην βελτίωση της κυκλοφορίας του κάτω άκρου.
Τη δεύτερη με τρίτη μετεγχειρητική μέρα ξεκινά και η κινητοποίηση της άρθρωσης του γόνατος. Η κινητοποίηση μπορεί να γίνεται με την τοποθέτηση της άρθρωσης σε διαφορετικές θέσεις κάμψης και έκτασης με τη βοήθεια μαξιλαριών ή ναρθήκων ή με τη χρήση της κινητικής μηχανής (CPM). Επίσης ο φυσιοθεραπευτής μπορεί να κάνει παθητικές κινήσεις στο γόνατο και να υποδείξει υποβοηθούμενες ασκήσεις κινητοποίησης στον ασθενή με τη βοήθεια του μη εγχειρισμένου άκρου.
Την 3η -5η μετεγχειρητική μέρα γίνεται η έγερση και η βάδιση του ασθενή με τη χρήση βοηθητικών μέσων. Τα βοηθητικά μέσα για την βάδιση όπως αμαξίδια βάδισης, περπατούρα, βακτηρίες μασχάλης ή αγκώνα επιλέγονται ανάλογα με την δυνατότητα του ασθενή και το στάδιο που βρίσκεται.Τονίζεται ιδιαίτερα ότι δεν είναι απαραίτητη μια κάμψη 90 μοιρών του γόνατος για να επιτραπεί η βάδιση, αφού αρκούν και οι 40 μοίρες κάμψης για βάδιση σε ομαλό έδαφος.
Ο ασθενής βρίσκεται καθισμένος στο κρεβάτι με τα ισχία και τα γόνατα σε κάμψη 90 μοιρών, το άκρο πόδι σε ραχιαία κάμψη με τη φτέρνα στο πάτωμα. Ο ασθενής για να σηκωθεί βεβαιώνεται πρώτα ότι τα πέλματα του είναι τοποθετημένα στο έδαφος σταθερά και σε μικρή απόσταση. Σκύβει μπροστά μεταφέροντας το βάρος στα πόδια και συγχρόνως πιέζει προς τα κάτω με τα χέρια του την περπατούρα. Η φτέρνα πρέπει να μείνει στο πάτωμα. Το μη χειρουργημένο άκρο παίρνει μεγαλύτερο μέρος του βάρους του σώματος από ότι το χειρουργημένο.Η βάδιση με περπατούρα γίνεται με την ακόλουθη σειρά: περπατούρα, χειρουργημένο σκέλος και μετά ακολουθεί το υγιές άκρο. Σε περίπτωση που υπάρχουν 2 βακτηρίες αντί για περπατούρα, τότε ο ασθενής εκτελεί την βάδιση ως εξής: Οι βακτηρίες και το πάσχον σκέλος κινούνται ταυτόχρονα μπροστά ενώ το βάρος μεταβιβάζεται στο υγιές άκρο. Ακολούθως το υγιές πόδι μεταφέρεται ελάχιστα μπροστά από τις βακτηρίες ενώ το βάρος του σώματος μεταφέρεται στις βακτηρίες.
 |
| βαδισμα με βακτηρίες |
 |
| βάδισμα με σπαστό Π |
Τις επόμενες μέρες, οι υποβοηθούμενες ασκήσεις αντικαθιστούνται από ενεργητικές ασκήσεις στην άρθρωση του γόνατος. Παράλληλα θα συνεχίζονται οι ενεργητικές ασκήσεις και οι ασκήσεις αντίστασης στις παραπλήσιες αρθρώσεις (ισχίο, ποδοκνημική) για την καλύτερη ενδυνάμωση ολόκληρου του κάτω άκρου.
Το κριτήριο για την έξοδο του ασθενή από το νοσοκομείο αποτελούν οι 75 ° κάμψης. Μετά το εξιτήριο ο ασθενής μεταφέρεται, στο σπίτι του συνεχίζοντας κατ 'οίκον φυσιοθεραπεία ή επισκέπτεται κάποιο φυσιοθεραπευτήριο μέχρι να επιτευχθεί ο απαιτούμενος βαθμός κάμψης και πλήρης έκτασης του γόνατος.
πηγή κειμένου: Κυριάκος Αργυρού φυσικοθεραπευτής Αρεταίειου Νοσοκομείου Αθηνών άρθρο του στο https://www.aretaeio.com/el/
