ΑΡΘΡΙΤΙΔΕΣ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ
Οι περισσότερες από τις αρθρίτιδες που προσβάλλουν τα χέρια οφείλονται σε κληρονομικά αίτια και εκδηλώνονται περισσότερο στις γυναίκες παρά στους άντρες και συνήθως στις ηλικίες 40-60 ετών.
Η οστεοαρθρίτιδα των χεριών είναι μια εκφυλιστική πάθηση των αρθρώσεων που οφείλεται στη σταδιακή και προοδευτική φθορά του χόνδρου που καλύπτει τα οστά μέσα στην άρθρωση. Η φθορά αυτή προκαλείται είτε λόγω της χρήσης των αρθρώσεων είτε λόγω κάποιου τραυματισμού. Στα χέρια η οστεοαρθρίτιδα εκδηλώνεται συχνότερα στις ακόλουθες τρείς αρθρώσεις: 1) στη βάση του αντίχειρα, στην άρθρωση του με τον καρπό 2) στα δάχτυλα, στην άρθρωση μεταξύ 2 φαλαγγών, κυρίως εκείνη που είναι πιο κοντά στο μετακάρπιο και 3) στην άκρη των δακτύλων, στην άρθρωση μεταξύ των 2 τελευταίων φαλαγγών . Χαρακτηριστικά συμπτώματά της είναι ο πόνος , η μείωση της κίνησης των αρθρώσεων , η δυσκαμψία και το πρήξιμο. Ακόμη , στην οστεοαρθρίτιδα αναπτύσσονται οστικά εξογκώματα στις αρθρώσεις μεταξύ των φαλαγγών των δακτύλων. Οι αρθρώσεις μεγεθύνονται και τα δάκτυλα παρουσιάζουν κύρτωση.
Μια άλλη πολύ συχνή μορφή αρθρίτιδας στα χέρια είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα τα κύρια συμπτώματα της οποίας είναι η πρωινή δυσκαμψία των δακτύλων και των καρπών , η οποία διαρκεί για πολλή ώρα και πόνος στις αρθρώσεις . Συνήθως εκδηλώνεται συμμετρικά και στα δύο χέρια . Παράλληλα μπορεί να εμφανιστεί χαμηλός πυρετός (δέκατα) , εύκολη κόπωση και απώλεια βάρους . Η πάθηση όταν εξελιχτεί δημιουργεί παραμόρφωση των δακτύλων που αποκτούν σχήμα «ζίγκ-ζάγκ» ενώ οι κόμποι των δακτύλων αυξάνουν σε μέγεθος . Όπως όλα τα ρευματοειδή νοσήματα μπορεί να προσβάλλει και άλλες αρθρώσεις ή καίρια εσωτερικά όργανα ( καρδιά , αναπνευστικό σύστημα ) και γι’ αυτό χρειάζεται παρακολούθηση της νόσου .
Παραμορφώσεις στα δάχτυλα μπορεί να παρατηρηθούν και σε άλλα ρευματοειδή νοσήματα όπως στην ψωριασική αρθρίτιδα που επιπρόσθετα με τα παραπάνω συμπτώματα εμφανίζεται ψωρίαση στο δέρμα και αλλαγή του χρώματος και της υφής των νυχιών , στον συστηματικό ερυθηματώδη λύκο , σε ουρική αρθρίτιδα αλλά και στο τελικό στάδιο αγκυλωτικής σπονδυλαρθρίτιδας .
Επειδή τα συμπτώματα των παθήσεων αυτών μοιάζουν μεταξύ τους , πρέπει να απευθυνόμαστε σε ειδικό γιατρό για τη διάγνωση και την φαρμακευτική αγωγή και να μην καταφεύγουμε μόνοι μας στα παυσίπονα . Κάποτε μπορεί να επιβάλλεται μια περίοδος ακινησίας και ξεκούρασης των χεριών. Η χρήση νάρθηκα για τα δάκτυλα ή για τον καρπό μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για τη νύκτα είτε για ορισμένες δραστηριότητες . Η φυσικοθεραπεία έχει θέση και στις περιπτώσεις αυτές , μειώνοντας τον πόνο και τη δυσκαμψία και προλαμβάνοντας τις παραμορφώσεις, με την προϋπόθεση ότι θα γίνεται τακτικά και ότι το άτομο θα εκτελεί καθημερινά τις συνιστώμενες ασκήσεις .
