ΣΚΙΣΜΕΝΟΣ ΜΗΝΙΣΚΟΣ: ΜΑΘΕ ΠΩΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Το σκίσιμο του μηνίσκου είναι ένας κοινός τραυματισμός στο γόνατο. Ο μηνίσκος είναι ένας ελαστικός δίσκος με σχήμα C  που μειώνει τις τριβές στο γόνατό σας. Κάθε γόνατο έχει δύο μηνίσκους, έναν στην εξωτερική πλευρά του γονάτου και ένα στην εσωτερική. Οι μηνίσκοι κρατούν το γόνατο σταθερό εξισορροπώντας το βάρος σας κατά μήκος του γόνατος.  Έτσι ένας σκισμένος μηνίσκος μπορεί να αποτρέψει το γόνατό σας από το να λειτουργεί σωστά.

Ο τραυματισμός αυτός προκαλείται συνήθως από το στρίψιμο ή γυρίζοντας γρήγορα τον κορμό όταν το πόδι είναι σταθερά κολλημένο κάτω και το γόνατο είναι λυγισμένο. Επίσης μπορεί να συμβεί όταν σηκώνετε κάτι βαρύ ή αθλείστε Όσο μεγαλώνετε ο μηνίσκος σας φθείρεται. Αυτό μπορεί να κάνει το σκίσιμο πιο εύκολο.

Υπάρχουν τρεις τύποι σκισίματος μηνίσκου. Καθένα από αυτά έχει το δικό του σύνολο των συμπτωμάτων.

Με ένα μικρό σκίσιμο, μπορεί να έχετε ελαφρύ πόνο και πρήξιμο. Αυτό συνήθως κρατάει 2 ή 3 εβδομάδες.

Ένα μέτριο σκίσιμο μπορεί να προκαλέσει πόνο στο πλάι ή στο κέντρο του γονάτου σας. Το πρήξιμο σιγά-σιγά χειροτερεύει μέσα σε 2 ή 3 ημέρες. Μπορεί να αισθανθείτε το γόνατο δύσκαμπτο και να μην μπορείτε να λυγίσετε το γόνατό σας, αλλά το περπάτημα είναι συνήθως δυνατό. Μπορεί να αισθανθείτε επίσης απότομο πόνο όταν στρίβετε το γόνατο. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να κρατήσουν 1 ή 2 εβδομάδες, αλλά μπορεί και να επανεμφανιστούν, αν στρίψετε ή υπερχρησιμοποιήσετε το γόνατό σας. Ο πόνος μπορεί να έρθει και να πάει για χρόνια, αν το σκίσιμο δεν αντιμετωπιστεί.




Σε σοβαρά σκισίματα, κομμάτια από το μηνίσκο μπορούν να κινηθούν στο χώρο της άρθρωσης. Αυτό μπορεί να κάνει το γόνατό σας να μπλοκάρει και μπορεί να μην είστε σε θέση να το ισιώσετε. Επίσης το γόνατό σας μπορεί να το νιώσετε "ασταθές" ή να υποχωρήσει χωρίς προειδοποίηση. Τα γόνατα μπορεί να διογκωθούνι και να γίνουν δύσκαμπτα αμέσως μετά τον τραυματισμό ή εντός 2 ή 3 ημερών.

Αν είστε μεγαλύτερης ηλικίας και ο  μηνίσκος σας έχει φθαρεί, μπορεί να μην ξέρετε τι κάνατε για να προκαλέσει το σκίσιμο. Μπορείτε να θυμηθείτε μόνο το αίσθημα του πόνου, αφού σηκωθήκατε από μια θέση οκλαδόν, για παράδειγμα. Ο πόνος και ελαφρό οίδημα συχνά είναι τα μόνα συμπτώματα.

7 ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ

Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τύποι αρθρίτιδας που μπορεί να συμβούν στα γόνατα. 

Ο πιο κοινός τύπος είναι η οστεοαρθρίτιδα, μια προοδευτική ασθένεια του χόνδρου των αρθρώσεων. Αυτό το είδος της αρθρίτιδας είναι πιο πιθανό να χτυπήσει μετά τη μέση ηλικία.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια φλεγμονώδης νόσος η οποία μπορεί να χτυπήσει σε οποιαδήποτε ηλικία.

Όταν η αρθρίτιδα αναπτύσσεται μετά από έναν τραυματισμό στο γόνατο, καλείται μετα-τραυματική αρθρίτιδα. Μπορεί να συμβεί χρόνια μετά από ένα σκισμένο μηνίσκο, τραυματισμό συνδέσμων ή κάταγμα του γόνατος.

Ορισμένοι τύποι αρθρίτιδας μπορούν επίσης να προκαλέσουν κόπωση. 

Πώς καταλαβαίνουμε οτι μάλλον πρόκειται για αρθρίτιδα;

1) Σταδιακή αύξηση του πόνου

Στην αρθρίτιδα ο πόνος μπορεί να αρχίσει ξαφνικά, αλλά είναι πιο πιθανό να αναπτυχθεί αργά. Αρχικά μπορεί να αισθανθείτε πόνο το πρωί ή αν ήσασταν ιδιαίτερα αδρανείς. Τα γόνατά σας μπορεί να πονέσουν όταν ανεβαίνετε σκάλες, σηκωθείτε από καθιστή θέση, ή γονατίσετε. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να αισθανθείτε πόνο όταν δεν κάνετε τίποτα περισσότερο από το να κάθεστε. Μερικοί άνθρωποι με αρθρίτιδα λένε ότι ο υγρός καιρός ή άλλες αλλαγές στις καιρικές συνθήκες μπορούν να προκαλέσουν πόνο. Πόνος στο γόνατο το πρωί που ξυπνάτε μπορεί να είναι ένα σύμπτωμα της οστεοαρθρίτιδας.

2) Πρήξιμο ή πόνος

Η αρθρίτιδα του γόνατος μπορεί να προκαλέσει περιοδική φλεγμονή. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο σχηματισμό οστεόφυτων ή τη δημιουργία υγρού στο γόνατο. Το οίδημα μπορεί να είναι πιο έντονο μετά από μια μακρά περίοδο αδράνειας, όπως όταν ξυπνάτε το πρωί. Το δέρμα στο γόνατό σας μπορεί να φαίνεται κόκκινο ή να το αισθάνεστε ζεστό όταν το αγγίζετε. Με τον καιρό, μπορείτε να αντιμετωπίσετε τη χρόνια φλεγμονή του γόνατος που δεν καλυτερεύει με παυσίπονα φάρμακα ή αντι-φλεγμονώδη

3) Λύγισμα και κλείδωμα

Με την πάροδο του χρόνου, οι μύες του γόνατος μπορεί να αποδυναμωθούν και να γίνει ασταθές. Συνολική αδυναμία στο γόνατο μπορεί να προκαλέσει λυγίσματα στο γόνατό σας ή μπορεί επίσης να κολλήσει ή να κλειδώσει, έτσι να μην μπορείτε να το λυγίσετε ή να το ισιώσετε όταν θέλετε. 

4) Ήχοι κρακ ή τριβής 

Μπορεί να αισθανθείτε ένα αίσθημα τριβής στα γόνατά σας καθώς κινείστε ή να ακούτε ακόμα κρακ η άλλους ήχους που προέρχονται από τα γόνατά σας. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να συμβαίνουν γιατί έχετε χάσει μέρος του ομαλού χόνδρου ανάμεσα στα οστά, με αποτέλεσμα οι ήχοι να δημιουργούνται από το τρίψιμο των τραχιών επιφανειών των οστών μεταξύ τους. 

5) Κακό εύρος των κινήσεων

Αν έχετε αρθρίτιδα μπορεί να είναι όλο και πιο δύσκολο για τις αρθρώσεις των γονάτων να γλιστρούν όπως θα έπρεπε, καθιστώντας δύσκολες ή αδύνατες προηγουμένως απλές κινήσεις. Είναι πιο πιθανό να παρατηρήσετε ένα περιορισμένο εύρος κίνησης, όταν ανεβαίνετε σκάλες ή  συμμετέχετε σε αθλητικές δραστηριότητες. Όπως η αρθρίτιδα επιδεινώνεται, γίνεται πιο δύσκολο για τις αρθρώσεις να λειτουργήσουν κανονικά και μπορεί να γίνει ολοένα και πιο δύσκολο να εκτελέσετε απλές καθημερινές εργασίες.

6) Απώλεια του μεσόστεου διαστήματος

Οι ακτινογραφίες των γονάτων είναι ένα εξαιρετικό διαγνωστικό εργαλείο, διότι μπορεί να δείχνουν σαφώς την απώλεια του κοινού χώρου που προκαλεί αυτούς τους ανησυχητικούς ήχους και το κακό εύρος κίνησης. Φαίνονται επίσης τα οστεόφυτα που είναι ένα κοινό σημάδι της οστεοαρθρίτιδας.

7) Παραμορφώσεις του γόνατος

Καθώς προχωράει η αρθρίτιδα, μπορείτε να αρχίσετε να παρατηρήσετε αλλαγές στην εμφάνιση στα γόνατά σας. Μπορεί να δημιουργηθεί βαθούλωμα στους μυς γύρω από τα γόνατα. Τα γόνατά σας μπορεί να αρχίσουν να στραβώνουν και να δείχνουν το ένα προς προς το άλλο. Μπορούν επίσης να λυγίσουν προς τα έξω, δημιουργώντας ένα τόξο. Οι παραμορφώσεις του γόνατος μπορεί να κυμαίνονται από εμφανείς έως αρκετά σοβαρές.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΔΒΜ ΙΣΤΙΑΙΑΣ-ΑΙΔΗΨΟΥ

Αγαπητοί φίλοι, 

σας ενημερώνω για τα δωρεάν σεμινάρια του ΚΔΒΜ Ιστιαίας-Αιδηψού τα οποία δέχονται αιτήσεις πλέον για την τρέχουσα χρονιά καθώς και τους κωδικούς των σεμιναρίων που θα πραγματοποιήσουμε φέτος. 

Ενθαρρύνω όσους έχουν παρακολουθήσει ένα τμήμα, να μην δηλώσουν πάλι το ίδιο, αλλά να πραγματοποιήσουμε και άλλες θεματικές ενότητες που θα μας βοηθήσουν να έχουμε σφαιρικότερη γνώση. Επίσης προκειμένου να γίνουν τα τμήματα καλό είναι να ενημερώσετε και τους φίλους σας, σύζυγο, κοινωνικό περίγυρο, πολιτιστικό σύλλογο, έτσι ώστε να κάνουν αίτηση εξαρχής και να γίνει σωστός προγραμματισμός, διότι πέρυσι υπήρχε μεν ενδιαφέρον αλλά επειδή οι αιτήσεις έγιναν μεταγενέστερα δεν μπόρεσαν να υλοποιηθούν τα τμήματα. Να έχετε υπόψη οτι χρειάζονται 18 αιτήσεις για να δημιουργηθεί τμήμα. 

Επίσης να γνωρίζετε οτι υπάρχει αυστηρά σειρά προτεραιότητας στις εγγραφές, οπότε γραφτείτε άμεσα για να εξασφαλίσετε οτι θα συμπεριληφθείτε στο πρώτο τμήμα που θα γίνει...Δικαιούστε να δηλώσετε δύο επιλογές θεματικών πεδίων. 

Κατεβάζετε την αίτηση από το σύνδεσμο 

που θα βρείτε πατώντας ακριβώς εδώ 

τη συμπληρώνετε και την καταθέτετε στο πρωτόκολλο του Δήμου Ιστιαίας-Αιδηψού μαζί με φωτοτυπία της αστυνομικής σας ταυτότητας (για τη βεβαίωση που θα πάρετε) ή τα στέλνετε (αίτηση και ταυτότητα) στο mail kdvm908@gmail.com με την ένδειξη αίτηση για τα σεμινάρια 2015. Πληροφορίες περαιτέρω στην κ. Γιούλη Τριάντη στο τηλ. 2226350307 ή 309 ώρες γραφείων 

Φέτος λοιπόν θα κάνουμε

Ασημίνα Ντέλιου (φυσικοθεραπεύτρια)

2.9 Αγωγή Υγείας - Πρώτες Βοήθειες 25Ω

2.8 Πρακτικές Συμβουλές (υγιεινής διατροφής) 25Ω

Tοπικό Πρόγραμμα 10: Υγεία (Θερμαλισμός) και εναλλακτικές θεραπείες 25Ω

Κωνσταντίνα Ντέλιου (ψυχολόγος)

5.1          Διαχείριση εργασιακού άγχους/Εναρμόνιση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής 25Ω

5.4          Διαχείριση χρόνου 25Ω

5.5          Διαχείριση διαπροσωπικών σχέσεων 25Ω

Θεοφάνης Ραμιώτης (Χρυσοχόος)

Τοπικό Πρόγραμμα 4: Εργαστήρι δημιουργίας κοσμήματος 50Ω (προκειμένου να γίνει το πρακτικό αυτό σεμινάριο θα πρέπει οι συμμετέχοντες να είναι διατεθειμένοι να αγοράσουν εργαλεία και υλικά κόστους περίπου 50 ευρω, οπότε αν δεν είστε διατεθειμένοι να επενδύσετε αυτό το ποσό μην δηλώσετε το τμήμα αυτό)

θα χαρώ να σας δώ σύντομα στο τμήμα!

 

Ασημίνα Ντέλιου

fb: Asimina Nteliou
e-mail: assi_del@yahoo.gr
tel: 2226055393 mobile 6946284824
DELIOUTHERAPY.BLOGSPOT.COM 

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΛΙ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΡΑΣΗ

Σας παρουσιάζω σήμερα μια ενδιαφέρουσα σειρά άρθρων για το ελληνικό μέλι από το Ιατρικό Περιοδικό "εν Χρώ" 

Μπορείτε να τα κατεβάσετε από τους παρακάτω συνδέσμους

Το μέλι στο διαιτολόγιό μας
 Α. ΠΑΠΑΛΑΖΑΡΟΥ, Διαιτολόγος - Διατροφολόγος MSc

Χημική σύσταση ποικιλιών ελληνικών μελιών - αντιμικροβιακές δράσεις
 Ι. Β. ΧΗΝΟΥ, Αναπλ. Καθηγήτρια, Φαρμακευτικό Τμήμα, Εθνικό και Καποδιστριακό Παν. Αθηνών, Τομέας Φαρμακογνωσίας - Χημείας Φυσικών Προϊόντων

Προστασία του DNA των κυττάρων τα οποία εκτίθενται σε οξειδωτικό στρες από συστατικά ελληνικών μελιών
 Δ. ΓΑΛΑΡΗΣ, Αναπλ. Καθηγητής, ΕργαστήριοΒιολογικής Χημείας Ιατρική Σχολή Παν. Ιωαννίνων

Το μέλι και η κυτταροπροστατευτική του δράση
 Π. ΜΟΥΤΣΑΤΣΟΥ-ΛΑΔΙΚΟΥ, Αναπλ. Καθηγήτρια, Εργαστήριο Βιολογικής Χημείας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών

Καλή ανάγνωση!

ΟΛΙΚΗ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΣΤΟ ΓΟΝΑΤΟ: ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

 43 εκατομμύρια άτομα πάσχουν σήμερα από αρθρίτιδα. Επειδή αυτή η κατάσταση γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη με την πρόοδο της ηλικίας, γίνονται εκτιμήσεις ότι μέχρι το 2030 πάνω από 41 εκατομμύρια άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω θα έχουν αρθρίτιδα ή συμπτώματα χρόνιας αρθρίτιδας.

Η κύρια χειρουργική θεραπεία για τους ασθενείς είναι η αντικατάσταση της φυσικής άρθρωσης του γόνατος με μια τεχνική πρόθεση (ολική αρθροπλαστική γόνατος). Οι ποικιλίες των προθέσεων που χρησιμοποιούνται καθώς και οι χειρουργικές τεχνικές είναι πολλές και διαφορετικές αλλά θεωρούνται όλες υποκατηγορίες της ολικής αρθροπλαστικής. Μετά από έρευνα που διεξήχθη σε 21 χώρες της Ευρώπης παρατηρήθηκε ότι ανά 100.000 πληθυσμό, κατά μέσο όρο 109 άτομα σε κάθε χώρα υποβλήθηκαν σε ολική αρθροπλαστική γόνατος. Λόγω της αυξανόμενης αρθρίτιδας στον πληθυσμό, χρόνο με τον χρόνο οι αρθροπλαστικές αυξάνονται.

Η επανάκτηση της κινητικότητας και η εξασφάλιση της λειτουργικής ικανότητας του ασθενή καθορίζεται από την τεχνική της επέμβασης, τον τύπο των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν και τη γενική κατάσταση του ασθενή.

Η φυσιοθεραπεία αρχίζει αμέσως μετά το χειρουργείο με μέτρα και ασκήσεις για την πρόληψη των πνευμονικών επιπλοκών και της θρομβοφλεβίτιδας. Από την πρώτη μετεγχειρητική μέρα γίνεται εκμάθηση ενεργητικών ασκήσεων της ποδοκνημικής και ισομετρικών συσπάσεων τετρακεφάλου σε συνδυασμό με την πιεστική ελαστική επίδεση και την κρυοθεραπεία που βοηθά στην παροχέτευση του μετεγχειρητικού αιμάρθρου και στην βελτίωση της κυκλοφορίας του κάτω άκρου.

Τη δεύτερη με τρίτη μετεγχειρητική μέρα ξεκινά και η κινητοποίηση της άρθρωσης του γόνατος. Η κινητοποίηση μπορεί να γίνεται με την τοποθέτηση της άρθρωσης σε διαφορετικές θέσεις κάμψης και έκτασης με τη βοήθεια μαξιλαριών ή ναρθήκων ή με τη χρήση της κινητικής μηχανής (CPM). Επίσης ο φυσιοθεραπευτής μπορεί να κάνει παθητικές κινήσεις στο γόνατο και να υποδείξει υποβοηθούμενες ασκήσεις κινητοποίησης στον ασθενή με τη βοήθεια του μη εγχειρισμένου άκρου.

Την 3η -5η μετεγχειρητική μέρα γίνεται η έγερση και η βάδιση του ασθενή με τη χρήση βοηθητικών μέσων. Τα βοηθητικά μέσα για την βάδιση όπως αμαξίδια βάδισης, περπατούρα, βακτηρίες μασχάλης ή αγκώνα επιλέγονται ανάλογα με την δυνατότητα του ασθενή και το στάδιο που βρίσκεται.Τονίζεται ιδιαίτερα ότι δεν είναι απαραίτητη μια κάμψη 90 μοιρών του γόνατος για να επιτραπεί η βάδιση, αφού αρκούν και οι 40 μοίρες κάμψης για βάδιση σε ομαλό έδαφος.
Ο ασθενής βρίσκεται καθισμένος στο κρεβάτι με τα ισχία και τα γόνατα σε κάμψη 90 μοιρών, το άκρο πόδι σε ραχιαία κάμψη με τη φτέρνα στο πάτωμα. Ο ασθενής για να σηκωθεί βεβαιώνεται πρώτα ότι τα πέλματα του είναι τοποθετημένα στο έδαφος σταθερά και σε μικρή απόσταση. Σκύβει μπροστά μεταφέροντας το βάρος στα πόδια και συγχρόνως πιέζει προς τα κάτω με τα χέρια του την περπατούρα. Η φτέρνα πρέπει να μείνει στο πάτωμα. Το μη χειρουργημένο άκρο παίρνει μεγαλύτερο μέρος του βάρους του σώματος από ότι το χειρουργημένο.Η βάδιση με περπατούρα γίνεται με την ακόλουθη σειρά: περπατούρα, χειρουργημένο σκέλος και μετά ακολουθεί το υγιές άκρο. Σε περίπτωση που υπάρχουν 2 βακτηρίες αντί για περπατούρα, τότε ο ασθενής εκτελεί την βάδιση ως εξής: Οι βακτηρίες και το πάσχον σκέλος κινούνται ταυτόχρονα μπροστά ενώ το βάρος μεταβιβάζεται στο υγιές άκρο. Ακολούθως το υγιές πόδι μεταφέρεται ελάχιστα μπροστά από τις βακτηρίες ενώ το βάρος του σώματος μεταφέρεται στις βακτηρίες.

βαδισμα με βακτηρίες

βάδισμα με σπαστό Π

Τις επόμενες μέρες, οι υποβοηθούμενες ασκήσεις αντικαθιστούνται από ενεργητικές ασκήσεις στην άρθρωση του γόνατος. Παράλληλα θα συνεχίζονται οι ενεργητικές ασκήσεις και οι ασκήσεις αντίστασης στις παραπλήσιες αρθρώσεις (ισχίο, ποδοκνημική) για την καλύτερη ενδυνάμωση ολόκληρου του κάτω άκρου.

Το κριτήριο για την έξοδο του ασθενή από το νοσοκομείο αποτελούν οι 75 ° κάμψης. Μετά το εξιτήριο ο ασθενής μεταφέρεται, στο σπίτι του συνεχίζοντας κατ 'οίκον φυσιοθεραπεία ή επισκέπτεται κάποιο φυσιοθεραπευτήριο μέχρι να επιτευχθεί ο απαιτούμενος βαθμός κάμψης και πλήρης έκτασης του γόνατος.

πηγή κειμένου: Κυριάκος Αργυρού φυσικοθεραπευτής Αρεταίειου Νοσοκομείου Αθηνών άρθρο του στο https://www.aretaeio.com/el/

ΠΡΗΣΜΕΝΑ ΠΟΔΙΑ: ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ

Το φούσκωμα ή πρήξιμο των ποδιών και των αστραγάλων είναι ένα πολύ συχνό πρόβλημα που με την αύξηση της ηλικίας γίνεται συχνότερο.

Η συλλογή υγρών περιφερικά στις κνήμες, στους αστραγάλους και στα πόδια δημιουργεί οίδημα. Είναι το οίδημα αυτό που δίνει την εντύπωση του φουσκώματος ή του πρηξίματος.

Το φούσκωμα στα πόδια μπορεί να είναι μόνο στη μια μεριά ή να επηρεάζει και τα δύο κάτω μέλη και εντοπίζεται συνήθως στα πόδια και στους αστράγαλους. Κάποτε όμως μπορεί να φτανει στις κνήμες, στα γόνατα και ψηλότερα έως τους μηρούς.

Το οίδημα άκρου πόδα, ποδιού και αστραγάλου είναι κοινό στις ακόλουθες περιστάσεις:

Παρατεταμένη ορθοστασία
Μεγάλες αεροπορικές πτήσεις ή μετακινήσεις με αυτοκίνητο
Έμμηνος ρύση (για κάποιες γυναίκες)
Εγκυμοσύνη - το υπερβολικό οίδημα μπορεί να είναι σημείο προεκλαμψίας, μιας σοβαρής κατάστασης, που καλείται και τοξαιμία, και περιλαμβάνει υψηλή αρτηριακή πίεση και οίδημα
Αυξημένο βάρος
Μεγάλη ηλικία
Τραυματισμός στον αστράγαλο ή άκρο πόδα

Τα πρησμένα πόδια μπορεί να είναι σημείο καρδιακής ανεπάρκειας, νεφρικής ανεπάρκειας ή ηπατικής ανεπάρκειας. Σε αυτές τις καταστάσεις, υπάρχει περίσσεια υγρού στο σώμα.

Άλλες παθήσεις που μπορούν να προκαλέσουν οίδημα σε ένα ή και στα δύο πόδια περιλαμβάνουν:

Θρόμβος αίματος
Λοίμωξη του ποδιού
Φλεβική ανεπάρκεια (όταν οι φλέβες στα πόδια σας δεν μπορούν να αντλήσουν επαρκώς το αίμα πίσω στην καρδιά. Η χρόνια φλεβική ανεπάρκεια μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές στο δέρμα, έλκη του δέρματος και μόλυνση.)
Κιρσοί
Εγκαύματα (περιλαμβανομένου των ηλιακών)
Τσίμπημα εντόμων
Ασιτία ή υποσιτισμός
Εγχείρηση στο πόδι
Απόφραξη των λεμφαδένων στα πόδια
Ανωμαλίες λόγω χρόνιας στάσης εξαιτίας παράλυσης, απουσίας ικανοποιητικής κίνησης και παχυσαρκίας
Η υπερφόρτωση του οργανισμού με υγρά

Αλλά και πιο σοβαρές περιπτώσεις όπως 

Θρόμβωση εν τω βάθει, όγκος στη λεκάνη, απόφραξη της κάτω κοίλης φλέβας, αρτηριοφλεβικό συρίγγιο, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, νόσοι που προκαλούν μείωση των πρωτεϊνών στο αίμα όπως η ηπατική ανεπάρκεια, το νεφρωτικό σύνδρομο, ο υποσιτισμός, η εντεροπάθεια με απώλεια πρωτεϊνών, νεφρική ανεπάρκεια, αναιμία σοβαρής μορφής, υποθυρεοειδισμός, κληρονομικό αγγειονευρωτικό οίδημα (αγγειοοίδημα).

Συγκεκριμένα φάρμακα μπορούν επίσης να προκαλέσουν οίδημα στα κάτω άκρα:

Ορμόνες όπως τα οιστρογόνα (στα αντισυλληπτικά χάπια ή για θεραπεία υποκατάστασης ορμονών) και η τεστοστερόνη
τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα
Τα φάρμακα για την πίεση που καλούνται αναστολείς διαύλων ασβεστίου (όπως νιφεδιπίνη, αμλοδιπίνη, διλτιαζέμη, φελοδιπίνη και βεραπαμίλη)
Στεροειδή
Αντικαταθλιπτικά, περιλαμβανομένου των αναστολέων ΜΑΟ (όπως φαινελζίνη και τρανυλκυπρομίνη) και τρικυκλικά (όπως νορτριπτυλίνη, δεσιπραμίνη και αμιτριπτυλίνη)

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ

Ανυψώστε τα πόδια πάνω από την καρδιά όταν ξαπλώνετε.
Ασκήστε τα πόδια σας κουνώντας τα πέλματα πάνω κάτω. Αυτό βοηθάει στην άντληση των υγρών από τα πόδια πίσω στην καρδιά.
Φορέστε υποστηρικτικές κάλτσες.
Ακολουθήστε μια δίαιτα χαμηλή σε αλάτι, που μπορεί να μειώσει την κατακράτηση υγρών και το οίδημα.
Υιοθετήστε το περπάτημα με σταθερό ρυθμό
Πλένετε τα πόδια με κρύο νερό και αποφύγετε τα θερμά λουτρά και τις πηγές θερμότητας
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μία καλυμμένη παγοκύστη για λίγα λεπτά πάνω στο οίδημα (προσοχή να μην κάνετε έγκαυμα) 
Τοποθετήστε τα πόδια σας σε λεκάνη με κρύο νερό και τέσσερις με πέντε κουταλιές μαγειρική σόδα ή χονδρό αλάτι. Θα νιώσετε φοβερή αίσθηση δροσιάς και τόνωση. Eκτός από αλάτι, μπορείτε να κάνετε ποδόλουτρο με χαμομήλι, το οποίο διαθέτει αντιφλεγμονώδη δράση. Σε ένα λίτρο βραστό νερό, προσθέστε μία κουταλιά χαμομήλι και αφήστε το για μερικά λεπτά. Στη συνέχεια, βάλτε το νερό (αφού το σουρώσετε) σε μια λεκάνη, συμπληρώστε με χλιαρό νερό και αφήστε μέσα σε αυτήν τα πόδια σας για 10 λεπτά.Επίσης συστήνεται το ποδόλουτρο με πράσινο σαπούνι με το οποίο να τρίβεται το πέλμα και τα πρησμένα σημεία.
Μια επίσης σπιτική συνταγή για να ξεπρηστούν τα πόδια, αν δεν υπάρχει οργανικό πρόβλημα, είναι και αυτή που βρήκαμε στο μπλόγκ του kosmaser

 Υλικά:

1 μεγάλο Αγγούρι
2 λεμόνια ξεφλουδισμένα
1 φλιτζάνι σπανάκι
1 φλιτζάνι μαϊντανό
1 πράσινο μήλο
6 κλωνάρια Σέλινο
1 μικρό κομμάτι τζίντζερ (1 με 1,5 εκατοτό)

Βάζουμε όλα τα υλικά στο μπλέντερ, τα χτυπάμε και πίνουμε τον πολτό. Αν δεν αντέχετε το ξινό προσθέστε μελι. Πίνετε κάθε μέρα για ένα μήνα. Είναι αποτοξινωτικό και μειώνει τις φλεγμονές

ΠΟΤΕ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ 

Το οίδημα θα πρέπει να σας οδηγήσει στο γιατρό αν συνοδεύεται απο τα παρακάτω:

Αν έχετε λίγα ούρα.
Αν έχετε ιστορικό ηπατοπάθειας και τώρα έχετε οίδημα στα πόδια ή στην κοιλιά.
Αν το πρησμένο πόδι είναι κόκκινο ή θερμό στο άγγιγμα.
Αν έχετε πυρετό.
Αν είστε έγκυος και έχετε μεγαλύτερο από απλά ήπιο οίδημα ή έχετε αιφνίδια αύξηση του οιδήματος.
Αν κάνετε εμετό, έχετε ναυτία ή αλλαγές στην όραση
Αν έχετε πόνο ή σφίξιμο στο στήθος
Αν δεν έχετε όρεξη για φαγητό

πηγές:

http://www.iatronet.gr/
ttps://www.medlook.net/3164.html
http://kosmaser.pblogs.gr/
http://www.imommy.gr/

ΔΙΑΛΕΙΠΟΥΣΑ ΣΥΜΠΙΕΣΗ ΜΕ ΑΕΡΟΘΑΛΑΜΟΥΣ: 17 ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ!

Η διαλείπουσα συμπίεση είναι μια συσκευή με αεροθαλάμους και χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση οιδημάτων των άνω και κάτω άκρων. Έχει στόχο την απομάκρυνση του υγρού από το μέλος, μέσω διαδοχικής συμπίεσης με αέρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν συνδυαστεί με περίδεση και ειδική λεμφική μάλαξη, μπορεί να συμβάλλει στη μείωση της ίνωσης ενός λεμφοιδηματικού μέλους (Chen et al, 2001, Morris, 2008), και ως μέρος της μακροπρόθεσμης αντιμετώπισης του λεμφοιδήματος σε συγκεκριμένους ασθενείς. 

Η θεραπεία συνίσταται από δύο φάσεις, την συμπίεση και την αποσυμπίεση.
Στη φάση της συμπίεσης ο κυκλοφορητής φουσκώνει το τμήμα ή τα τμήματα (εάν πρόκειται σύστημα πολλαπλών θαλάμων) έως μια συγκεκριμένη πίεση και με συγκεκριμένο τρόπο (εάν πρόκειται σύστημα πολλαπλών θαλάμων) και διατηρεί την πίεση για ένα χρονικό διάστημα. Η εφαρμοζόμενη πίεση και ο χρόνος διατήρησης αυτής, εξαρτάται από την εφαρμογή, την κατάσταση του ασθενούς και τα χαρακτηριστικά του κυκλοφορητή.
Στη φάση της αποσυμπίεσης ο κυκλοφορητής απελευθερώνει την πίεση απο τον αεροθάλαμο, και πάλι για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα βάση της εφαρμογής και τα χαρακτηριστικά του κυκλοφορητή.
Οι δύο αυτές φάσεις επαναλαμβάνονται αρκετές φορές κατα τη διάρκεια της συνεδρίας και ο αριθμός των συνεδριών καθορίζεται από τη βελτίωση του ασθενούς.
Οι κύριες επιδράσεις της θεραπείας είναι η υποβοήθηση της κυκλοφορίας και η μείωση της φλεγμονής (οίδημα). Ουσιαστικά η θεραπεία δρα ως εντατική μάλαξη.



Η εφαρμογή της διαλείπουσας συμπίεσης με αεροθαλάμους γίνεται στο χώρο του φυσικοθεραπευτηρίου με ειδική συσκευή Lympha Τύπου. Η διάρκεια και η ένταση της θεραπείας καθορίζεται για τον κάθε ασθενή εξατομικευμένα.

Η συσκευή της διαλείπουσας συμπίεσης μπορεί να αποτελέσει μέρος θεραπείας σε:

Λεμφοίδημα μετά από εγχείρηση, τραύμα, ακτινοθεραπεία για καρκίνο, καρκινική προσβολή των λεμφαδένων, αρθρίτιδα (ρευματοειδής, ψωριασική), δήγμα εντόμου ή φιδιού ή απο επιπλοκή οξείας λοίμωξης
Πρωτοπαθές λεμφοίδημα εάν γεννηθήκατε χωρίς αρκετά λεμφαγγεία.Οι γυναίκες προσβάλλονται τρεις φορές συχνότερα από τους άνδρες, και το αριστερό κάτω μέλος συχνότερα από το δεξί, ενώ τα άνω μέλη σπανίως
συγγενές λεμφοίδημα (κατάσταση όπου οι ασθενείς γεννιούνται με απλασία ή υποπλασία των λεμφαδένων της βουβωνικής ή της μασχαλιαίας χώρας και σταδιακά μέσα στα επόμενα χρόνια εμφανίζουν διόγκωση των άκρων)
Οίδημα κάτω άκρων απο φλεβική ανεπάρκεια και οίδημα άνω άκρων ως αποτέλεσμα υπερκόπωσης
Διάστρεμα ποδοκνημικής άρθρωσης
Μετά απο χειρουργείο στα άνω και κάτω άκρα
Σε τραυματισμούς των μαλακών μορίων (μυϊκές θλάσεις)
Αρθροπλαστικές
Θεραπεία ελκών κάτω άκρων
Αποκατάσταση τραυμάτων
Αθλητική προπόνηση
Αθλητικοί τραυματισμοί
Εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση
Μείωση της κυτταρίτιδας

Στο φυσικοθεραπευτήριο της Ασημίνας Ντέλιου στην Ιστιαία μπορείτε να βρείτε μηχάνημα διαλείπουσας συμπίεσης (κυκλοφορητή) για την αντιμετώπιση οιδημάτων στα άνω και στα κάτω άκρα συνεπεία όλων των παραπάνω προβλημάτων. Πληροφορίες και ραντεβού 2226055393.

ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΑ: ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

1.Τι είναι το λεμφοίδημα?

Λεμφοίδημα ονομάζεται το οίδημα ενός τμήματος του σώματος, ιδιαίτερα των άκρων, που προκαλείται από την ανώμαλη συσσώρευση του λεμφικού υγρού. Η λέμφος αποτελεί μέρος του αμυντικού μηχανισμού του σώματος. Καθαρίζει τους ιστούς από διάφορους παθογόνους οργανισμούς, στην συνέχεια περνά και φιλτράρεται μέσα από τους λεμφαδένες, ενώ τέλος ενώνεται με την φλεβική κυκλοφορία στην πορεία προς την καρδιά.

2. Τι προκαλεί το λεμφοίδημα?

Το λεμφοίδημα μπορεί να είναι πρωτοπαθές ή δευτεροπαθές. Το πρωτοπαθές προκαλείται χωρίς εμφανή αιτία, ενώ το δευτεροπαθές προκαλείται χωρίς εμφανή αιτία, ενώ το δευτεροπαθές προκαλείται μετά από τραυματισμό, ουλή ή εκτομή στους λεμφαδένες (π.χ. μετά από χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού σε συνδυασμό με ακτινοβολία στην περιοχή). Αυτό συμβαίνει λόγω της μειωμένης μεταφορικής ικανότητας του λεμφικού φορτίου από το Λεμφικό Σύστημα. Το οίδημα αυτό μπορεί να υποχωρήσει ή να μεταβληθεί σε χρόνιο λεμφοίδημα.

3. Ποιες οι πρώτες ενδείξεις λεμφοιδήματος?

Αρχικά εμφανίζεται «βάρος» κυρίως στο ανώτερο τμήμα του άκρου, μούδιασμα και ελαφρύς πόνος. Με την ξεκούραση τα συμπτώματα υποχωρούν.

Στη συνέχεια εμφανίζεται ελαφρύ οίδημα που υποχωρεί όταν το άκρο τοποθετηθεί σε ανάρροπη θέση.

Προοδευτικά το οίδημα οργανώνεται, ενώ πρωτεΐνη και νερό συσσωρεύονται στους ιστούς.

4. Πού πρέπει να απευθυνθεί μια γυναίκα όταν εμφανίσει συμπτώματα λεμφοιδήματος?

Η γυναίκα την πρώτη ενημέρωση για την πιθανότητα να εμφανίσει λεμφοίδημα θα πρέπει να την λαμβάνει ενώ ακόμα νοσηλεύεται στο νοσοκομείο μετά την χειρουργική επέμβαση στην οποία έχει υποβληθεί. Πρέπει να την επισκέπτεται ο εξειδικευμένος Φυσιοθεραπευτής, μετά από οδηγία του θεράποντος Ιατρού, να της αναλύει τους κινδύνους, να δίνει οδηγίες για τον τρόπο χρήσης του μέλους και πρακτικές πρόληψης του λεμφοιδήματος. Επίσης να την εφοδιάζει με τα κατάλληλα έντυπα που θα την βοηθήσουν να αποκτήσει την απαραίτητα γνώση, ώστε να προφυλαχτεί από τυχόν επιπλοκές, αλλά και ενημέρωση τι θα πρέπει να κάνει μόλις αντιληφθεί ότι κάτι αλλάζει στο σώμα της.

Φυσικά επειδή όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, είναι γεγονός ότι οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν καμία ενημέρωση ή έχουν ελλειπή ενημέρωση. Για το λόγο αυτό μόλις αντιληφθούν την ύπαρξη ακόμα και ήπιου οιδήματος θα πρέπει να απευθυνθούν αρχικά στον θεράποντα Ιατρό τους ώστε να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις και να αποκλειστεί η πιθανότητα υποτροπής της νόσου. Στη συνέχεια επιβάλλεται να επισκεφθούν τον εξειδικευμένο Φυσικοθεραπευτή, κατάλληλα εκπαιδευμένο στην αντιμετώπιση του λεμφοιδήματος, να αξιολογήσει την κατάσταση να ορίσει τους στόχους και ανάλογα να καθορίσει το θεραπευτικό πλάνο. Πρέπει να τονιστεί ότι ο χρόνος έναρξης της θεραπείας είναι καθοριστικός στην τελική εξέλιξη.

5. Τι επιπτώσεις έχει?

Οι επιπτώσεις εξαρτώνται από το στάδιο του λεμφοιδήματος. Τα στάδια είναι:
1. Στάδιο Ι ή Αναστρέψιμο Στάδιο: Η πίεση προκαλεί αποτύπωμα στο μέλος, ενώ το οίδημα υποχωρεί προσωρινά αν τοποθετηθεί το άκρο σε ανάρροπη θέση.
2. Στάδιο ΙΙ ή Μη Αυτόνομα Αναστρέψιμο Στάδιο: Αν το λεμφοίδημα δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα και εξακολουθήσει να υφίσταται θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε προοδευτική σκλήρυνση της περιοχής. Η δυνατότητα δημιουργίας αποτυπώματος μειώνεται διαρκώς, ενώ στο τέλος δεν είναι πλέον εφικτή. Η ανάρροπη θέση δεν οδηγεί στην υποχώρηση του οιδήματος.
3. Στάδιο ΙΙΙ ή Λεμφοστατική Ελεφαντίαση: Χαρακτηρίζεται από:
- Μεγάλη αύξηση του οιδήματος, σε τέτοιο βαθμό που το άκρο να θυμίζει το άκρο ενός ελέφαντα.
- Σκλήρυνση του δέρματος με την μορφή χόνδρων (παχυδερμία).
- Ανάπτυξη σαρκωμάτων.

Η επίπτωση του λεμφοιδήματος του βραχίονα εξαρτάται από την έκταση της χειρουργικής επέμβασης, τον αριθμό των αφαιρεθέντων λεμφαδένων, την ακτινοθεραπεία καθώς και την ηλικία και το βάρος της ασθενούς.

Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του βραχίονα είναι πιο σύνηθες σε παχύσαρκες ασθενείς. Έτσι η παχυσαρκία μπορεί να θεωρηθεί ως ένας από τους παράγοντες κινδύνου που ευνοούν την ανάπτυξη λεμφοιδήματος. Επίσης, είναι πιθανόν να υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ της επίπτωσης του λεμφοιδήματος και της ηλικίας της ασθενούς. Γυναίκες μεγαλύτερες των 55 ετών αναπτύσσουν κλινικά σημαντικό λεμφοίδημα σε ποσοστό 22% των περιπτώσεων, ενώ γυναίκες μικρότερες των 55 ετών σε ποσοστό 14% των περιπτώσεων. Μια στατιστικά σημαντική, αυξημένη εμφάνιση των συμπτωμάτων έχει αναφερθεί σε γυναίκες που εργάζονταν κατά το πρώτο έτος μετά την εγχείρηση.

Η εξοίδηση ​​του βραχίονα μετά από μια παρατεταμένη περίοδο χωρίς οίδημα μπορεί να αποτελεί το πρώτο σύμπτωμα υποτροπής του όγκου.

Η συχνότητα του λεμφοιδήματος μετά από θεραπεία καρκίνου του μαστού ποικίλει σε σημαντικό βαθμό στη βιβλιογραφία. Ωστόσο υπήρξε μια σαφής φθίνουσα τάση εμφάνισης λεμφοιδήματος από την δεκαετία του '60. Η πρώιμη διάγνωση της νόσου χάρη στον προ-συμπτωματικό έλεγχο και η ακόλουθη, με μικρότερες χειρουργικές επεμβάσεις, θεραπευτική αγωγή έχουν παίξει αναμφίβολα σημαντικό ρόλο. Η ορθή διάγνωση της ενδεικτικής κατάστασης των λεμφαδένων ενδεχομένως να περιορίσει περισσότερο την εφαρμογή ριζικής μαστεκτομής με συνολική μείωση της μετά - θεραπευτικής επίπτωσης του λεμφοιδήματος.

Η αποκοπή ή η απολίνωση λεμφαγγείων καθώς και η εκρίζωση λεμφαδένων είναι υπεύθυνες για τον σχηματισμό παράπλευρης κυκλοφορίας. Η ακτινοθεραπεία φαίνεται να διαταράσσει αυτήν τη διαδικασία αναγέννησης. Επιπροσθέτως, προκαλεί αντίδραση στους εναπομείναντες λεμφαδένες με επακόλουθη ίνωση. Η συνοδός μερική απόφραξη των κόλπων των λεμφαδένων καταλήγει σε μη αναστρέψιμη μείωση της ροής της λέμφου εντός των αδένων.

Οι λεμφαδένες που δεν δέχτηκαν ακτινοβολία και αποτελούν μέρος της παράπλευρης κυκλοφορίας, έχουν διατεταγμένους κόλπους λόγω του αυξημένου όγκου της λέμφου. Μια επακόλουθη αύξηση του μεγέθους των λεμφαδένων είναι επίσης ενδεχόμενη.

Στο πρωτοπαθές λεμφοίδημα, πρωτεΐνη συσσωρεύεται στους ιστούς προκαλώντας ινοσκλήρυνση εάν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα. Επιπλέον οι διαδικασίες μεταβολισμού στον διάμεσο ιστό διαταράσσονται από το οίδημα και διευκολύνονται οι διαδικασίες φλεγμονής με όλες τις αρνητικές συνέπειές τους για την κυκλοφορία της λέμφου.

6. Υπάρχει θεραπεία?

Υπάρχει σύγχυση στον τρόπο αντιμετώπισης του λεμφοιδήματος. Υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που προτείνουν ακόμα και χειρουργική αντιμετώπιση. Η αλήθεια είναι ότι ανάλογα με το στάδιο του λεμφοιδήματος και την ταχύτητα της θεραπευτικής αντιμετώπισης προκύπτουν τα αποτελέσματα. Το λεμφοίδημα ακόμα όταν δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί ολοκληρωτικά, υπάρχουν πολλοί θεραπευτικοί τρόποι που μπορούν να το ελέγξουν και να το περιορίσουν επιτυγχάνοντας ένα καλό αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα, ενώ απαλλάσσουν τον ασθενή από πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους.

Η θεραπεία περιλαμβάνει συνδυασμό μηχανημάτων φυσικοθεραπείας, λεμφικής παροχέτευσης, επίδεσης, ασκήσεων και τη φροντίδα του δέρματος.

Η λεμφική παροχέτευση αποτελεί το βασικό τμήμα της θεραπείας. Ο σκοπός της είναι να ενεργοποιήσει και να κινητοποιήσει το λεμφικό υγρό, ώστε να απομακρυνθεί από την πάσχουσα περιοχή. Αντενδείκνυται όταν υπάρχει φλεγμονή σε εξέλιξη, καρδιακή ανεπάρκεια ή θρόμβωση.

Η επίδεση βελτιώνει την ελαστικότητα της περιοχής, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τη ροή της λέμφου. Αντί της επίδεσης μπορεί να εφαρμοστεί ειδικό «γάντι» διαβαθμισμένης συμπίεσης.

Το πρόγραμμα των ασκήσεων γίνεται πάντα ενώ ο ασθενής φορά το ειδικό «γάντι». Ο σκοπός των ασκήσεων είναι:
- Κινητοποίηση του λεμφικού υγρού.
- Διατήρηση ή βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων.
- Βελτίωση της στάσης του σώματος.

Η καλή υγιεινή του δέρματος παίζει καθοριστικό ρόλο στην αποφυγή επιπλοκών του λεμφοιδήματος. Ακόμα και ο πιο μικρός τραυματισμός του δέρματος μπορεί να αποτελέσει την πύλη εισόδου μικροβίων. Σε περίπτωση φλεγμονής το μέλος γίνεται ερυθρό και ζεστό ενώ προκαλείται κακουχία. Απαιτείται άμεση αντιμετώπιση με αντιβίωση και διακοπή της θεραπείας του λεμφοιδήματος.

7. Τι πρέπει να προσέχει μια γυναίκα για να μην εμφανίσει λεμφοίδημα?

Πρέπει να ακολουθεί τις παρακάτω βασικές οδηγίες:
- Αποφύγετε τις ακραίες θερμοκρασίες, τα καυτά μπάνια, τη σάουνα, ενώ μεγάλη προσοχή πρέπει να δίνετε στην αποφυγή εγκαυμάτων.
- Προσοχή στις λοιμώξεις. Αν συμβούν απαιτείται άμεση αντιμετώπιση με αντιβίωση.
- Μην σηκώνετε ή μεταφέρετε βαριά αντικείμενα.
- Μην φοράτε σφικτά ρούχα, δαχτυλίδια, βραχιόλια κτλ.
- Προσοχή στη διατροφή. Ελάχιστο αλάτι, ελάχιστα τηγανιτά, αρκετά φρούτα και λαχανικά. Δίνετε σημασία στην διατήρηση κανονικού σωματικού βάρους. Η παχυσαρκία ευνοεί την εμφάνιση λεμφοιδήματος.
- Όχι αλκοόλ και κάπνισμα.
- Σχολαστική φροντίδα της επιδερμίδας και των νυχιών.
- Να κοιμόμαστε με το πάσχον μέλος σε ανάρροπη θέση.
- Ασκηθείτε με δραστηριότητες μικρής έντασης αλλά μεγάλης αποτελεσματικότητας, όπως είναι το κολύμπι, το περπάτημα, κ.α., ενώ δεν θα πρέπει να αμελείτε το θεραπευτικό πρόγραμμα ασκήσεων που σας έχει δώσει ο Φυσιοθεραπευτής.
- Ακόμα και για το ελάχιστο λεμφοίδημα ακολουθήστε το ειδικό θεραπευτικό πρόγραμμα αποκατάστασης.
- Ταξιδεύετε φορώντας το ελάχιστο γάντι, με το μέλος σε ανάρροπη θέση.
- Μην επιτρέπετε να σας παίρνουν αίμα ή να σας μετρούν την αρτηριακή πίεση από το πάσχον μέλος.
- Ενυδατώνεται την επιδερμίδα σας τακτικά με καλλυντικά που έχουν χαμηλό ή ουδέτερο ph.
- Χρησιμοποιείτε γάντια στις δουλειές του σπιτιού ή στην φροντίδα κατοικίδιων ζώων.

8. Τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα που ήδη έχει εμφανίσει λεμφοίδημα?

Πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό ότι η άμεση αντιμετώπιση είναι καθοριστική για την εξέλιξη του λεμφοιδήματος. Σε μελέτη που κάναμε (Δευτεροπαθές Λεμφοίδημα -. Έλεγχος Αποτελεσματικότητας της Θεραπείας, Χαρ Τιγγινάγκας, Αθηνά Κατσιμήτρου, Αθήνα 2008) βρέθηκε ότι παρόλο που η αποτελεσματικότητα της θεραπείας είναι σαφώς μεγαλύτερη στο Στάδιο Ι, το 93,3% των ασθενών προσήλθαν για Θεραπεία όταν ήταν πλέον στο Στάδιο ΙΙ. Σε σχετική ερώτηση που τους υποβλήθηκε, απάντησαν ότι δεν προσήλθαν νωρίτερα για Θεραπεία γιατί κανείς δεν τους το πρότεινε. Δεν είχαν ενημέρωση ούτε γιατί κανείς δεν τους το πρότεινε. Δεν είχαν ενημέρωση ούτε γιατί προκλήθηκε το οίηδημα, ούτε τι μπορούσαν να κάνουν στη συνέχεια. Θεωρούμε ότι ακριβώς αυτό είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που θα πρέπει να διαχειριστούμε όλοι εμείς που ασχολούμαστε με την Ογκολογική Αποκατάσταση. Η ενημέρωση των ασθενών, για τις πιθανές επιπλοκές και τον τρόπο αντιμετώπισης των, είναι μέρος των υποχρεώσεων μας προς αυτούς.

Η γυναίκα λοιπόν που ήδη έχει εμφανίσει λεμφοίδημα θα πρέπει να απευθυνθεί άμεσα στον εξειδικευμένο Φυσικοθεραπευτή, ενώ αυτονόητο είναι ότι πρέπει να ακολουθεί τις βασικές οδηγίες που περιγράφονται παραπάνω.

πηγη:  Αντιγραφή άρθρου του συναδέλφου Χαρ. Τιγγινάγκα, Προϊστ. Νοσ. Αγ. Σάββας εκ του site http://www.almazois.gr/

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Τα γόνατα είναι ίσως τα περισσότερο ταλαιπωρούμενα μέρη του σώματός μας από το περπάτημα, το τρέξιμο ή ακόμη και από υπερβολική άσκηση, αφού σε κάθε βήμα μας δέχονται κρούση με διπλάσια έως τριπλάσια δύναμη από το βάρος μας. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο κάνουμε περίπου 6 εκατομμύρια βήματα. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς γιατί καθώς περνούν τα χρόνια -και εμείς ασχολούμαστε με ένα σωρό δραστηριότητες- τα γόνατά μας είναι συχνά η πρώτη άρθρωση στο σώμα που μας προκαλεί προβλήματα.

«Η δομή του γονάτου είναι πραγματικά εντυπωσιακή, αλλά με την πάροδο του χρόνου μπορεί να προκαλέσει πόνο», λέει ο Νίκολας DiNubile, εκπρόσωπος της Αμερικανικής Ακαδημίας Ορθοπεδικών Χειρουργών. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο υπάρχει μια αύξηση των προβλημάτων στα γόνατα που οφείλεται κυρίως σε λάθη που κάνουμε οι ίδιοι όταν υπερβάλλουμε στην προσπάθειά μας να γυμναστούμε. Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Επιθεώρηση της Αμερικανικής Γηριατρικής Ενωσης (Εφημερίδα της AmericaGeriatrics Society), τα προβλήματα στα πόδια είναι συχνότερα όσο γερνάμε. Στη μελέτη αυτή που πραγματοποιήθηκε σ 'όλο τον κόσμο από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης ασθενειών των ΗΠΑ, έλαβαν μέρος 6.600 άτομα ηλικίας 60 έως 90 ετών. Σε μια ανάλυση των ερευνητών της ιατρικής σχολής Johns Hopkins, διαπιστώθηκε ότι περίπου το 18% των ανδρών και το 23% των γυναικών υποφέρουν από σοβαρό πόνο στο γόνατο - και πρόκειται για αριθμούς που όσο περνούν τα χρόνια αυξάνονται σημαντικά.

Αν και σε ορισμένες περιπτώσεις τα προβλήματα αυτά δεν μπορούν να αποφευχθούν, οι ερευνητές διευρύνουν και τελειοποιούν τις επιλογές θεραπευτικής αντιμετώπισης, ενώ ταυτόχρονα προστίθενται νέα στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι και εμείς μπορούμε να κάνουμε πάρα πολλά για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας.

Ενώ το γόνατο τις περισσότερες φορές λειτουργεί σωστά αρκεί μια ξαφνική κίνηση ή χτύπημα για να αρχίσουν τα προβλήματα. Η κατάσταση μπορεί να είναι ήπια και πρόσκαιρη σαν ένα απλό διάστρεμμα ή ένα τράβηγμα. Μπορεί όμως να είναι κάτι ακόμη πιο σοβαρό που μπορεί να οδηγήσει σε τενοντίτιδα, αρθροθυλακίτιδα ή βλάβη στον χόνδρο. Επίσης, οι καταστάσεις αυτές μπορούν να συμβάλουν με τον καιρό σε μια από τις πιο ενοχλητικές καταστάσεις, την οστεοαρθρίτιδα, κατά την οποία ο λείος αρθρικός χόνδρος στα οστά καταλήγει να φθείρεται, ορισμένες φορές εξ ολοκλήρου, προκαλώντας πόνο και δυσλειτουργίες της άρθρωσης.

Τα συνηθισμένα προβλήματα και οι εναλλακτικές θεραπείες

Διαστρέμματα ή τραβήγματα όπως έκταση των συνδέσμων (οι ανθεκτικές λωρίδες του ιστού που συνδέει τα οστά του γονάτου) και μικρότερης σοβαρότητας τραυματισμοί των μυών ή των τενόντων (οι ιστοί που συνδέουν τους μυς με το οστούν) είναι οι πιο συνήθεις παθήσεις του γονάτου, αλλά και οι πιο εύκολες στην αντιμετώπισή τους. Συχνά μπορούν να ξεπεραστούν με τον συνδυασμό ξεκούρασης, πάγου, συμπίεσης και ανύψωσης.

-Η Τενοντίτιδα είναι η πιο σοβαρή. Περιλαμβάνει φλεγμονή του τένοντα με συμπτώματα όπως πρήξιμο, ερεθισμό και πόνο. Σε γενικές γραμμές προέρχεται από μια σειρά μικρών πιέσεων που όμως μπορούν να προκαλέσουν σημαντική βλάβη. Συνήθως τενοντίτιδα παθαίνουν άτομα που αθλούνται βιαίως, αλλά δεν περιορίζεται σ 'αυτούς. Στις ήπιες περιπτώσεις μπορεί να βοηθήσουν η ξεκούραση και η χρήση ενός επιδέσμου. Στους πιο σοβαρούς τραυματισμούς όμως μπορεί να χρειαστεί ακόμη και χειρουργική επέμβαση.

-Το Διάστρεμμα, οι τραυματισμοί, οτιδήποτε προκαλεί φλεγμονή του θυλάκου μπροστά από την επιγονατίδα με συγκέντρωση υγρού μπορεί να προκαλέσει σοβαρό πόνο.

-Ο Μηνίσκος, είναι ο ινώδης χόνδρος μέσα στο γόνατο που παρέχει μεγάλη προστασία μέχρι τη στιγμή που θα αρχίσει να χάνει τη δομή του.

Τι μπορούμε να κάνουμε

Ποιο είναι το μυστικό προστασίας από αυτούς τους τραυματισμούς? «Η σωστή φροντίδα που ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο», λέει ο DiNubile. «Οταν υπάρχουν συμπτώματα -δηλαδή πόνος που διαρκεί περισσότερες από τρεις ημέρες, ή που καθιστά αδύνατο να σηκωθούμε και να περπατήσουμε ή υπάρχει σοβαρό πρήξιμο στις αρθρώσεις των γονάτων- θα πρέπει να εκτιμήσουμε σύντομα την κατάσταση και στη συνέχεια με τη βοήθεια της σωστής φροντίδας μπορούμε να σταματήσουμε τα συμπτώματα πριν εξελιχθούν σε έντονες ενοχλήσεις που ίσως να μας συνοδεύουν και σε όλη μας τη ζωή. Η άσκηση παίζει σημαντικό ρόλο, αλλά με μια προϋπόθεση: «Θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι για να επωφεληθούμε από την άσκηση, δεν χρειάζεται να γυμναζόμαστε σαν αθλητές σε ολυμπιακούς αγώνες. Η ήπια άσκηση τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας είναι αρκετή ».

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι καθώς αυξάνονται τα άτομα που ασχολούνται αρκετά έντονα με κάποια φυσική δραστηριότητα, τόσο πληθαίνει και ο αριθμός των ατόμων που αντιμετωπίζουν προβλήματα στο γόνατο. Τα ευχάριστα νέα ωστόσο είναι ότι -σύμφωνα με τα τελευταία νέα- αν γίνουν αυτές οι αλλαγές στον τρόπο της ζωής μας μπορούμε να βοηθήσουμε σημαντικά τον εαυτό μας. Οι γιατροί λένε ότι σε γενικές γραμμές υπάρχουν τρία πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε τις πιθανότητες ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας:

1. Ελεγχο του βάρους

2. Συνέχιση της ήπια άσκησης και

3. Επίσκεψη στον γιατρό όταν ο πόνος είναι συνεχής

«Η παχυσαρκία είναι η κύρια αιτία ανάπτυξης της οστεοαρθρίτιδας στα γόνατα», λέει ο Doyt ConΜ.D., σύμβουλος του Ιδρύματος Αρθρίτιδας των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας αυξανόταν καθώς τα άτομα κέρδιζαν βάρος. Ενώ η απώλεια βάρους έως 5,5 κιλών στις μετρίου αναστήματος γυναίκες συνδέθηκε με μείωση κατά 50% του κινδύνου ανάπτυξης της πάθησης.

Ανακούφιση από την αρθρίτιδα

Οι ειδικοί από την Αμερικανική Ακαδημία Ορθοπεδικών Χειρουργών καθώς και από το Ιδρυμα Αρθρίτιδας δίνουν τις δικές τους συμβουλές στα άτομα που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα:

-Η Ζέστη βοηθά. Ενα ζεστό μπάνιο, οι ζεστές πετσέτες ή κομπρέσες και κάποιες ήπιες ασκήσεις μπορούν να προσφέρουν ανακούφιση και χαλαρώνουν την άρθρωση του γονάτου, στην περίπτωση που η αρθρίτιδα είναι ήπια ή μέτρια.

-Οι Κρέμες, κυρίως εκείνες που προκαλούν ζέστη όταν απλώνονται στο δέρμα, μπορούν επίσης να βοηθήσουν.

-Σηκώστε Το γόνατο και αν υπάρχει πρήξιμο τοποθετήστε πάγο για να το μειώσετε.

-Ξεκουράστε Το γόνατο.

-Χρησιμοποιήστε Ελαστικό επίδεσμο για να υπάρχει μια ελαφρά συμπίεση, η οποία θα στηρίξει το γόνατο και θα μειώσει το πρήξιμο.

Μέτρα πρόληψης

Κάποιες απλές ασκήσεις που δυναμώνουν τους μυς παρέχουν σημαντικά οφέλη, λέει ο Κον, ο οποίος είναι επίσης και διευθυντής Ρευματολογίας στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Emory. «Η άσκηση δεν αποτελεί θεραπεία για την αρθρίτιδα», λέει ο επιστήμονας. «Αλλά καθώς οι μύες στον μηριαίο δυναμώνουν, παρέχουν μεγαλύτερη στήριξη στις αρθρώσεις του γονάτου. Και βέβαια κάτι τέτοιο μπορεί να μας βοηθήσει να περπατήσουμε και να κάνουμε ανάβαση ευκολότερα, μειώνοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης προβλήματος στις αρθρώσεις και ακόμη μειώνοντας τον πόνο. Τα οφέλη πραγματικά εκπλήσσουν », προσθέτει ο επιστήμονας.

Δύο απλές ασκήσεις

Σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορούμε να δυναμώσουμε και να εξασφαλίσουμε την υγεία των γονάτων κάνοντας απλώς δύο ασκήσεις που μπορούν να γίνουν στο σπίτι μας. Και οι δύο βοηθούν να αποκτήσουμε γερούς μυς στο μηριαίο οστούν και να προσφέρουμε στήριξη και προστασία στα γόνατα.

1. Εκτάσεις του γονάτου. Καθήστε σε μια καρέκλα με τα πόδια λυγισμένα, το πέλμα στο πάτωμα. Ανασηκώστε ελαφρώς το ένα πόδι και τεντώστε το μέχρι να έρθει σε οριζόντια θέση μπροστά σας. Μετρήστε ώς το πέντε και στη συνέχεια κατεβάστε το σιγά σιγά.

Επαναλάβετε την άσκηση πέντε φορές σε κάθε πόδι και σταδιακά -μετά μία ή δύο εβδομάδες- μπορείτε να φθάσετε στις 20 επαναλήψεις.

2. Ισομετρική άσκηση. Τυλίξτε μια σαμπρέλα από ένα ποδήλατο γύρω και από τα τέσσερα πόδια μιας καρέκλας, σφίξτε την κάνοντας έναν κόμπο. Καθήστε αναπαυτικά στην καρέκλα και μετακινήστε και τα δύο πόδια πίσω από το ελαστικό μέχρις ότου το εμπρός μέρος των αστραγάλων σας να πιεστεί ερχόμενο σε κόντρα με το ελαστικό. Με το ένα πόδι, σπρώξτε το ελαστικό με το πρόσθιο μέρος του αστραγάλου σαν να επρόκειτο να τεντώσετε το γόνατο. Κρατήστε την πίεση μετρώντας έως το πέντε. Χαλαρώστε και επαναλάβετε την άσκηση με το άλλο πόδι. Κάντε περίπου πέντε επαναλήψεις σε κάθε πόδι. Μετά μία εβδομάδα ή δύο, αυξήστε το χρόνο μετρώντας ώς το 10 για κάθε πόδι και οι επαναλήψεις θα εξακολουθήσουν να είναι πέντε. Αν το γόνατό σας πονά ενώ γυμνάζεστε, συμβουλευθείτε το γιατρό σας.

Τα «όπλα» της επιστήμης και οι προοπτικές για το μέλλον

Ολοι όσοι έχουν ήδη ταλαιπωρηθεί από κάποια βλάβη στο γόνατο «δεν υπάρχει λόγος να σφίγγουν τα δόντια και να υποφέρουν σιωπηλά», λέει ο Di εφηβικός. Στη φαρέτρα της επιστήμης υπάρχουν αρκετά όπλα που προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Ας γνωρίσουμε κάποια από αυτά:

1.Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Επίσης σε ορισμένες περιπτώσεις οι γιατροί συνιστούν ενέσεις κορτιζόνης απευθείας στην άρθρωση για να βοηθήσουν στην ανακούφιση από τον πόνο και το πρήξιμο. Υπάρχουν όμως και κάποια «μειονεκτήματα». Τα μη στεροειδή μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στο στομάχι και από την άλλη μεριά το γεγονός ότι η υπερβολική κορτιζόνη μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη στον χόνδρο, αποτρέπει τους περισσότερους γιατρούς από τη χορήγηση περισσότερων από τριών ή τεσσάρων ενέσεων το χρόνο.

2.Εναλλακτικά των μη στεροειδών φαρμάκων είναι τα γνωστά ως αναστολείς του COX-2 τα οποία εγκρίθηκαν από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ. Τα φάρμακα αυτά δεν θεραπεύουν την αρθρίτιδα αλλά στα κλινικά πειράματα φάνηκαν το ίδιο αποτελεσματικά με τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη στη μείωση του πόνου και στη βελτίωση της λειτουργίας, ενώ δεν ενοχλούν τόσο στο στομάχι. Ωστόσο και αυτά έχουν κάποιες παρενέργειες, όπως επιβλαβείς αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα.

3.Η αρθροσκοπική επέμβαση είναι επίσης, άλλο ένα σημαντικό όπλο, που αφαιρεί τα «κατεστραμμένα» κομμάτια από την άρθρωση ή αποκαθιστά τη βλάβη στο χόνδρο. Πραγματοποιείται με τη βοήθεια μικροσκοπικών εργαλείων που επιτρέπουν στον γιατρό να τα κατευθύνει μέσω ενός μόνιτορ. Πρόκειται για μια λιγότερο επεμβατική διαδικασία και απαιτεί λιγότερο χρόνο αποκατάστασης από την παραδοσιακή χειρουργική επέμβαση.

-Τέλος, Αν δεν υπάρχει άλλη λύση, οι χειρουργοί θα προχωρήσουν στην τοποθέτηση τεχνητών αρθρώσεων που σύμφωνα με τα λεγόμενα των γιατρών έχουν τέτοιες προδιαγραφές ώστε να διαρκούν πολλά χρόνια.

Περισσότερες θεραπείες στο μέλλον

Τι θα συμβεί όμως λίγα χρόνια αργότερα? «Ρίχνοντας μια ματιά στο μέλλον», λέει ο Di εφηβικός: «Βλέπουμε ότι υπάρχουν εκπληκτικές εξελίξεις -γονιδιοθεραπεία που ίσως να προλαμβάνει την οστεοαρθρίτιδα, βελτιωμένες τεχνικές για την ανανέωση του χόνδρου που θα μας επιτρέψουν να επιδιορθώσουμε βλάβες στις αρθρώσεις των γονάτων, παράγοντες ανάπτυξης που θα αφήσουν περιθώρια στη φυσική διαδικασία αποκατάστασης των αρθρώσεων κ.ά. »

Για παράδειγμα, σήμερα οι γιατροί βρίσκουν νέους τρόπους να αποκαταστήσουν το μηνίσκο που τις περισσότερες φορές καταστρέφεται από τραυματισμό, με νέες χειρουργικές τεχνικές και μοσχεύματα από δότες. Επίσης γιατροί από το πανεπιστήμιο Βrowτων ΗΠΑ ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι μπόρεσαν να ανανεώσουν εργαστηριακά το μηνίσκο σε πειράματα που έγιναν σε ζώα.

Επίσης βοήθεια προσφέρει και μια αρχαία κινεζική θεραπεία ο βελονισμός. Σε μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, ο καθηγητής BriaBerman, διαπίστωσε ότι ασθενείς που έπασχαν από σοβαρή αρθρίτιδα στα γόνατα βρήκαν σημαντική ανακούφιση από τον πόνο και μπορούσαν να περπατήσουν καλύτερα ύστερα από οκτώ εβδομάδες θεραπείας με βελονισμό.

Εξίσου αποτελεσματικά είναι και διατροφικά συμπληρώματα. Οι βιταμίνες -ιδιαιτέρως η C και η D- μπορούν επίσης να επιβραδύνουν την εξέλιξη της αρθρίτιδας, όπως ανακοίνωσαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Στην ίδια μελέτη διαπιστώθηκε ότι οι βιταμίνες Ε και το βήτα καροτίνιο προσέφεραν επίσης βοήθεια.

Οι γλυκοσαμίνες, μια φυσική ουσία που κάποτε απορρίφθηκε από αρκετούς γιατρούς, τώρα διαπιστώθηκε ότι είναι αποτελεσματική. Σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε το περασμένο φθινόπωρο στο Βέλγιο διαπιστώθηκε ότι από 212 ασθενείς που έλαβαν 1.500 mg γλυκοσαμίνης καθημερινά για 3 χρόνια, μόνο το 22% παρουσίασε επιπλέον εκφυλισμό στο γόνατό τους, σε σύγκριση με το 38% των ατόμων που ανήκαν στην ομάδα που έλαβε ψευδοφάρμακο . Το Αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας ξεκίνησε μια μεγάλη μελέτη για να διαπιστώσει αν αυτά τα αποτελέσματα μπορούν να επαληθευτούν.

Ενας άλλος υποσχόμενος τομέας περιλαμβάνει τη «λίπανση» της άρθρωσης του γονάτου. Οταν όλα βαίνουν καλώς, το αρθρικό υγρό που παράγεται φυσιολογικά από τον οργανισμό λιπαίνει την άρθρωση του γονάτου. Αν και μια μικροσκοπική ποσότητα αρκεί για να υπάρχει αποτέλεσμα, η ανεπάρκειά του προκαλεί τριβή μεταξύ των οστών, κάτι που αποτελεί την αιτία της δυσκαμψίας και του πόνου. Τώρα οι επιστήμονες θεωρούν ότι μια σειρά τριών ενέσεων από ένα τεχνητό λιπαντικό μπορεί να προσφέρει ανακούφιση από το πρόβλημα για έξι έως 12 μήνες.

ΠΗΓΗ: 

http://www.kathimerini.gr/101630/article/epikairothta/kosmos/provlhmata-sta-gonata-kai-8erapeia